“Ik heb de microbe van het leven op set al een tijdje te pakken”, mijmert Louise. “Het vormt een interessante afwisseling met mijn dagelijkse job. Het lijken twee tegengestelde werelden, maar eigenlijk komt mijn ervaring uit onze dierenartsenpraktijk goed van pas wanneer ik mij voorbereid op een dagje filmen. In beide gevallen breng je een kat – een dier dat nogal gesteld is op routines en voorspelbaarheid – in een vreemde omgeving met mensen die ze nog nooit gezien heeft.”

 

Leermeester Gravilo 

Louise deed setervaring op met haar vorige kater, de stoere Gravilo. “We waren echt twee handen op één buik. Al op jonge leeftijd begon ik hem kunstjes te leren: gaan zitten, een high five geven – simpele dingen, maar hij vond het geweldig. Hij was het ook gewend om te reizen naar shows én gedroeg zich sociaal naar Jan en alleman. Daarom kwam ik op het idee om eens een fotoshoot met hem te doen. Tijdens mijn zoektocht naar een geschikte fotograaf, kwam ik bij Tails terecht.”

 

 

“Wanneer je je inschrijft als model, krijg je sowieso een reeks mooie foto’s van Maité. Maar je kan meteen ook testen wat voor vlees je in de kuip hebt. Gravilo zette zijn beste teentjes voor en mocht in volle coronatijd opdraven voor zijn eerste opdracht. Spannend, maar hij deed het graag. Dat is voor mij dé grote voorwaarde om dit werk te doen: het moet écht een meerwaarde zijn voor de kat zelf. Mijn kattinnen zijn bijvoorbeeld echte huismussen, geen haar op mijn hoofd dat eraan denkt om hen mee naar een set te zeulen en daar voor de leeuwen te gooien.”

 

 

Het sprookje van Gravilo duurde helaas minder lang dan gehoopt, want vorig jaar kreeg Louise slecht nieuws. “De nieren van mijn prachtige kater stopten met werken en ik zou veel te vroeg afscheid moeten nemen. Hij overleed op zes jaar, mijn wereld stortte in. Beetje bij beetje krijgen de mooie herinneringen de overhand, bijvoorbeeld de resultaten van zijn shoots voor CastingTails. Zijn laatste avontuur heb ik nog niet kunnen bewonderen, dat komt heel binnenkort op tv (nvdr. het tweede seizoen van De Twaalf). Het zal raar zijn om hem terug te zien, maar ik weet nu al dat ik opnieuw beretrots ga zijn op mijn sterretje.”

 

 

Kater Othello wacht geduldig op zijn eerste job

Maar het verhaal van Louise en haar blauwe Russen stopt hier niet. “Begin dit jaar kwam Othello bij ons wonen. Met zo’n Shakespeariaanse naam lijkt hij misschien wel voorbestemd om in Gravilo’s voetsporen te treden, maar dat was absoluut geen must voor mij. De eerste drie maanden liet ik hem rustig wennen aan mijn woonst en aan de andere katten. Zijn open en nieuwsgierige karakter viel wel meteen op, want hij is ongelooflijk goed op zijn gemak bij nieuwe mensen. En dan begint het toch weer wat te kriebelen: zou hij later ook mee op set kunnen gaan?”

 

 

De eerste stappen heeft Louise alvast gezet, want enkele weken geleden kwam ze de oogverblindende Othello aan het Tails-team voorstellen. “Met een bang hartje, dat wel, want ik had hem eigenlijk nog nooit mee op verplaatsing genomen. Voor mij was dat de ultieme test: alleen wanneer hij zich écht comfortabel voelde, zou ik ermee verder gaan. En dan sta je daar, in de studio van Maité, met een kat in een reismand die je dra op de wereld los wil laten. Othello kwam tevoorschijn met z’n staart recht omhoog, het tipje gekruld, en ging meteen op onderzoek. He owned the place. Ja hoor, ik ben er zeker van dat je nog van mijn kleine man gaat horen!”