Wanneer CastingTails voor een klant op zoek moet naar een geit, kunnen we altijd rekenen op dierenartsassistente Jolien en haar kudde van The Sweetness Ranch: “Ik leerde Maité heel toevallig kennen, toen mijn zus mij voor de grap tagde in een bericht over een fotoshoot in kerstthema. Ik antwoordde dat ik dat best wel zou durven, waarop Maité prompt liet weten dat geiten ook welkom waren. Wat begon als een grap onder zussen, kreeg dus al snel een bijzonder staartje. En zo gebeurde het dat ik op een gure winterdag Muffin in de autokoffer laadde en ermee naar Antwerpen bolde.”

Geiten zijn net honden

Een geit in je autokoffer? Dat is doodnormaal voor Jolien. “Ik spendeer heel veel tijd bij mijn geiten en onderneem er ook vanalles mee. Eigenlijk doe ik alles met hen wat anderen met hun hond doen. Mijn geiten gaan mee wandelen aan de leiband, ik leer ze allerlei trucjes en neem ze geregeld mee op locatie om foto’s te maken. En ja, dan steek ik ze in de koffer. Dat lukt prima. Sommige van mijn geiten zijn tammer dan andere. Zo heb ik een bokje, Jack, dat bij een ongeluk ooit zijn poot flink bezeerde en een gipsverband kreeg. Voor zijn revalidatie moesten we tien keer naar de fysiotherapeut in Leuven. Zo raakte hij gewoon aan autorijden en daar plukken we nu nog altijd de vruchten van.”

Maar het is met Stracciatella dat Joliens avontuur bij CastingTails écht begon. “Tijdens de kerstshoot vertelde Maité over haar modellenbureau. Of we ons ook wilden inschrijven? Dat moet je mij geen twee keer vragen! Dus kwam ik nog een keer terug, dit keer met mijn dwerggeitje Stracciatella – een papfleslam dat ik met de hand heb grootgebracht. Ze is super aanhankelijk en voelt zich overal meteen thuis. Een model-geit dus”, knipoogt Jolien.

Ik ga naar de set en neem mee … een geit

Maar wat heb je nog meer nodig wanneer je op stap gaat met een geit? “Eerst en vooral: voedsel natuurlijk. De liefde van een geit gaat door de maag. Ook al zijn ze op verplaatsing een beetje gestresst, met wat lekkere snoepjes help ik mijn geiten in geen tijd door die eerste momenten. Verder zit er in mijn rugzak alles om eventuele accidentjes op te ruimen.

Een rol keukenpapier voor plasjes, een borstel en vuilblik voor de mestballetjes. Tot nu toe heb ik al telkens geluk gehad”, lacht Jolien. “Tijdens het wachten op hun beurt hebben ze doorgaans tijd genoeg om hun darmen te ledigen.”

Dat lees je goed, Joliens geiten mochten al twee keer naar Brussel afzakken voor video-opnames. “Stracciatella heeft haar eerste job nog altijd niet te pakken. Ze vinden haar te klein. Of te schattig. Maar dat deert niet, ik heb genoeg kandidaten om het van haar over te nemen. De eerste keer moest ik met melkgeit Suzy naar een bos. Dat was heel fijn want we deden daar gewoon wat we altijd doen: lekker wandelen. Suzy is zo aanhankelijk dat ze los kan lopen en mij overal volgt. Ideaal voor die klus.”

Er wandelt een geit door de straten van Brussel

Niet veel later was ook stoere Jack aan de beurt. “Hij werd verwacht in een groot gebouw voor een reclame voor Payconiq. Dat vond hij best indrukwekkend, want het gebeurt niet zo vaak dat hij binnen wordt omringd door zoveel mensen. Gelukkig is Jack ook zo’n alleseter die snel ontdooit wanneer ik zijn maag vul met snoepgoed. We hebben die dag vooral shots gemaakt terwijl hij stil bleef staan, omdat de vloer wat te glad was om zich soepel te bewegen.”

Een Tails-dier op de set oogst altijd veel bekijks. Maar met een geit trek je nog een tikje meer de aandacht. “Voor het aan Jack was, stonden we op de stoep te wachten. Voorbijgangers wisten niet wat ze zagen! Sommigen vonden het maar niks en probeerden ons te ontwijken, maar er waren er ook veel die stiekem foto’s maakten van dat unicum. Maar het leukste vond ik het wanneer mensen een praatje aanknoopten. Een geit in de stad is geen alledaags gezicht, maar ik leg graag uit waarom ik deze jobs doe en hoe rustig mijn geiten zich daarbij voelen. Misschien gaan mensen dan anders naar geiten kijken en beseffen ze dat het dieren zijn waar je zoveel meer mee kan dan ze inzetten als grasmaaier.

Bij mij thuis lopen er nu 28 rond, een uit de hand gelopen hobby, maar ik zou ze voor geen geld ter wereld nog kunnen missen.”