Cynthia krijgt het er nog warm van, als ze terugdenkt aan die herfstige donderdagmiddag. “Ik was letterlijk nét thuis van mijn werk, toen er een telefoontje binnenkwam van Maité — met een licht paniekske in haar stem. Of ik asap met Zowie naar Berchem kon rijden voor tv-opnames, want de uitgekozen kat was ‘s morgens gaan wandelen en nergens meer te bespeuren … Trainster Femke was al op set en de eerste scène moest over een half uur ingeblikt worden.”

Straatkat met stamboom

Cynthia’s eerste reactie was er een van ontkenning: “Als ze je zo last-minute opbellen, heb je altijd wel wat anders te doen. Mijn agenda was allerminst leeg, maar als het avontuur lonkt … dan zoek je naar oplossingen. Gelukkig was mijn Britse langhaar Zowie wél thuis, want ook zij strekt af en toe de pootjes in de buitenlucht. Een straatkat met een stamboom, noemen ze haar hier in de buurt.”

“Terwijl je anders zo goed voorbereid als mogelijk naar de set vertrekt, verzamelde ik nu in een rottempo al Zowie’s spullen bij elkaar. Speeltjes, eten, snoepjes, de kattenbak … Holderdebolder reden we binnendoor naar het oude vredegerecht van Berchem, waar de productie zich geïnstalleerd had. Gelukkig was er een parkeerplek vrijgehouden voor ons, we waren echt nét op tijd voor de actie.”

Geen voorbereiding? Geen probleem!

Veel tijd om te acclimatiseren, kreeg Zowie dus niet. In een kleine flat, even verderop, wachtte de crew een tikkeltje ongeduldig op ‘die nieuwe kat’. “Dat deerde mij niet”, vertelt Cynthia. “Ik ben iemand die aan 100 km/u leeft, maar wanneer ik voor CastingTails op stap ga, hou ik me bewust heel rustig. Dat ben ik aan mijn dieren verschuldigd: zij voelen het meteen als ik stress heb.”

“Zelfs in dit geval bleef ik kalm, want ik wist eigenlijk helemaal niet wat er van ons verwacht werd. Stiekem vond ik dat zelfs een verademing. Normaal ben je een opdracht al dagenlang aan het overdenken. Je overloopt in je hoofd hoe het zal zijn, wat er kan mislopen, op welke manier je tewerk wil gaan. Maar in het echt gaat het altijd anders. Nu moest ik nergens over nadenken en gewoon de instructies van Femke volgen: heerlijk!”

Een kat met gevoel voor humor

In het eerste shot moest Zowie in een zetel zitten, dat stond er snel op. “De locatie was klein, maar er liep niet meer volk rond dan nodig en de crew straalde rust uit. Dat helpt natuurlijk, als je kat ‘zen’ moet overkomen. Daarna moesten we héél lang wachten – zo gaat dat wel vaker op set – tot het donker genoeg was voor een avondscène. En dan dringt door wat je allemaal niét hebt meegebracht om de tijd te doden. Hop naar de Delhaize voor een doos kattengrit, want zo lang zou Zowie haar plas niet kunnen ophouden. En naar de apotheker voor een goedkoop leesbrilletje, anders kon ik mijn magazines niet lezen. Dat kon gelukkig allemaal te voet, Zowie heeft me nooit lang moeten missen.”

Tijdens het wachten was er ook tijd om eindelijk het script even door te nemen. “Ik kende de serie al, het is er eentje met een hoek af. Ik was dan ook niet helemaal van mijn melk toen ik las dat de kat op een silicone borstprothese moest plassen. Zo’n dingen gebeuren nu eenmaal in het knotsgekke ‘F*** You Very, Very Much’-universum. Het was niet mijn eerste opdracht in de media, ik weet ondertussen wel dat je met een goede montage de zotste dingen kan suggereren. Zo transformeerde mijn donzige lieverd in een kat die iedereen aan het lachen brengt. En als je wil weten hoe we dat geflikt hebben, moet je maar eens naar het resultaat kijken,” knipoogt Cynthia.